فهرست
– مقدمه
– معایب زندگی در استرالیا
– دوری از وطن
– زبان انگلیسی
– هزینه ها
– دوری و ایزوله بودن استرالیا
– سیستم درمانی
– مالیات سرسام آور
– خوبی های استرالیا
– آرامش و قانون مندی
– امکان پیشرفت فردی و شغلی
– پاسپورت استرالیایی
– مهاجرپذیری استرالیا
– کلام آخر
مقدمه
این نوشته، تجربه شخصی نویسنده (متین امیرشاهی) از بدی ها و خوبی های زندگی در استرالیاست. بر خلاف نوشته های متداول سایتهای مهاجرتی که به صورت یک طرفه، استرالیا را بهشت مطلق نشان می دهند، در این نوشته سعی کرده ام که طبق تجربه خودم، تصویری واقع بینانه، دور از هر گونه بزرگنمایی، به شما درباره سختی ها و همینطور خوبی های زندگی در استرالیا ارائه کنم.
تجربه هر شخصی از زندگی در استرالیا متفاوت هست و به نظر من، یکی از دلایل مهم این تفاوت نظر، نحوه نقل مکان و ورود به این کشور هست.
به طور مثال، به نظر من، شخصی که بدون داشتن خانواده ای نزدیک، در ۱۸ سالگی به تنهایی برای تحصیل وارد استرالیا میشه تجربه ای بسیار متفاوت از شخصی داره که در سن بالاتر، به همراه خانواده، با یک نوع ویزای مهارتی به استرالیا مهاجرت می کند. به نظر من، هر کدوم از این دو شخص، سختی ها و همینطور امتیازهای مختص وضعیت خودشان رو دارند که با هم قابل مقایسه نیستند.
به عنوان مثال، دانشجوی جوان ممکنه احساس تنهایی بیشتری در بدو ورود داشته باشه وانجام دادن کارهای دانشجویی برای تامین کمک هزینه زندگی (که برای دانشجوهای خارجی متداول هست) براش کمی سخت باشه ولی بجاش از گذروندن جوانی اش در استرالیا خیلی لذت ببره.
از طرف مقابل، شخصی که با ویزای کاری یا بیزنس وارد استرالیا میشه و تجربه بیشتری داره که به پیدا کردن کار یا تاسیس یک کسب و کار در استرالیا کمک میکنه، و به همراه خانواده اش هست، شاید احساس تنهایی کمتری در عادت کردن به زندگی جدید داشته باشه و نیاز به کار کردن در شغلهای دانشجویی نداشته باشه ولی در مقابل، مسئولیت خانواده اش رو هم به عهده داره.
به نظر من، برای مهاجرت، هر چقدر سن شما کمتر باشه، پروسه تطبیق با زندگی جدید راحت تر هست. یک فاکتور مهم این قضیه هم بحث زبان هست.
به طور مثال، بچه هایی که در استرالیا مدرسه میرن ممکنه بتونن انگلیسی رو در حد زبان اول خودشون صحبت کنند ولی افرادی که دیرتر به استرالیا مهاجرت می کنند، انگلیسی همیشه زبان دومشون خواهد بود.
با اشاره به این مطلب، درباره وضعیت خودم موقع ورود به استرالیا توضیح میدم. من در سال ۲۰۱۰ به عنوان دانشجوی فوق لیسانس وارد شهر پرث استرالیا شدم و تا سال ۲۰۱۲ مشغول به تحصیل بودم و بعد هم در استرالیا شروع به کار کردم و در این کشور موندگار شدم. البته یک دوره ای به ایران نقل مکان کردم و در حال رفت و آمد بودم ولی در نهایت، دوباره به استرالیا برگشتم. البته به واسطه کارم، همیشه در ارتباط بسیار نزدیک با ایران هستم و ممکن بود چند ماه سال رو در ایران میگذروندم.
از حیث خوبی ها و بدی های استرالیا، من با بدی هاش، از دید خودم، شروع می کنم چون واقعیت این هست که بدی های استرالیا در مقابل خوبی هاش خیلی کمتر هست. اگر این طور نبود، اکثر غریب به اتفاق آدمهایی که به این کشور می رفتند، دوست نداشتند به هر شکلی که امکانش هست در استرالیا بمونن! خود من هم الان اینجا نبودم!
– فهرست
معایب زندگی در استرالیا
دوری از وطن
این قضیه خود من رو اذیت کرد (و شاید هنوزم میکنه) چون همیشه آدم احساسی ای بودم و فکر اینکه پدر و مادر و همه وابستگی هام رو دارم کنار میگذارم و به یک کشور دیگه رفتم، برای من کمی سخت بود. شاید علت اصلی هم که یک دوره ای برای زندگی به ایران برگشتم، همین بود.
البته که دوری از وطن مختص استرالیا نیست و بیشتر بحث این هست که در یک کشور غربیه زندگی میکنی. تجربه من این بوده که این موضوع خیلی به روحیه آدمها هم ربط داره و اینکه چقدر توانایی این رو دارن که منطقی به قضایا نگاه کنن و خودشون رو با شرایط جدید وقف بدن.
در ضمن همانطور که بالا هم گفتم، هر چقدر در سن پایین تر به استرالیا مهاجرت کنید، این کشور رو بیشتر خونه خودتون میدونید.
این مساله دوری از وطن برای من اول سخت بود ولی بعد از چند وقت، و مخصوصا زندگی دوباره در ایران، الان میتونم منطقی تر بهش نگاه کنم. فکر میکنم باید قبول کنم که ایران دیگه اون ایران قدیم نیست و خود من حتی اگر ایران زندگی کنم، اون چیزهایی خوبی که ده، بیست سال پیش داشتم وجود ندارن.
الان در استرالیا میتونم هم از لحاظ سلامت بدنی، و هم روحی، وضعیت خیلی بهتری از ایران داشته باشم و یک جمله خوب هست که میگه Home is where you make it، به این معنی که شما خودتون انتخاب میکنید که خونه تون کجاست.
– فهرست
زبان انگلیسی
من با آیلتس ۷.۵ وارد استرالیا شدم و فکر میکردم که انگلیسیم الان فول هست ولی وقتی وارد فرودگاه پرث شدم متوجه شدم اصلا از این خبرا نیست!
آیلتس و بقیه امتحانهای زبان یک دانش مناسب آکادمیک به شما میدن و من مشکلی از جهت شرکت در کلاسهای دانشگاه و درک کامل انگلیسی کلاس درس نداشتم ولی انگلیسی محاوره ای که در جامعه صحبت میشد در هیچ کلاسی قبل از ورود به استرالیا نمیتونه تدریس بشه!
خیلی وقتها میرفتم یک جای عمومی مثل یک فروشگاه یا کتابخانه و طرف یک چیزی بهم میگفت و من متوجه نمیشدم و همینطوری نگاش میکردم! صد در صد این قضیه برای من خجالت آور هم بود و احساس بدی بهم میداد که اینها الان راجع به من چه فکری میکنن ولی طرز برخورد با این مساله هم کاملا به شخصیت شما و اینکه چقدر همه چیز رو سخت یا آسون میگیرید بستگی داره!
برای من چند وقت طول کشید تا زبان محاوره ایشون رو بهتر یاد بگیرم و یک اعتماد به نفس نسبی ای برای صحبت کردن باهاشون داشته باشم ولی یک دوست صمیمی من که از ایران همدیگه رو میشناختیم و با هم وارد استرالیا شده بودیم درباره زبانش مثل من فکر نمیکرد!
با اینکه زبان دوستم از من خیلی ضعیف تر بود، یک اعتماد به نفس و شوخ طبعی خوبی داشت که وقتی با استرالیایی ها صحبت میکرد، اصلا استرسی درباره اشتباه تلفظ کردن یا متوجه شدن صحبتها نداشت و با خنده و شوخی همه چیز رو انجام میداد. واقعیت هم اینجاست که در استرالیا، افرادی که انگلیسی زبان اولشون نیست خیلی زیادن و این مساله که شخصی انگلیسی رو به عنوان زبان دوم و گاها با اشتباه صحبت میکنه خیلی عادیه. همه اش برمیگرده به اعتماد به نفس خود شما و اینکه خجالت و استرسی موقع صحبت کردن نداشته باشید!
– فهرست
هزینه ها
هزینه زندگی در استرالیا اصلا کم نیست! یک نفر، اگر بخواد به عنوان دانشجو در این کشور زندگی کنه حداقل ۲۵۰۰ دلار استرالیا در ماه خرجش هست. اگر همسر و فرزند هم داشته باشید، حدود ۱۰۰۰ دلار استرالیا برای هر عضو خانواده، به این هزینه اضافه میشه. با این اوصاف، یا باید یک منبع خوب مالی در ایران داشته باشید یا اینکه سعی کنید هر چه سریعتر در استرالیا شروع به کار کنید.
حداقل حقوق ماهانه تمام وقت در استرالیا، بعد از کم کردن مالیات، حدود ۳۲۰۰ دلار استرالیا هست که برای گذران زندگی حداقلی کافی هست. نکته مهم برای ما مهاجرین این هست که اینجا مثل ایران نیست که مثلا خونه پدر و مادر زندگی کنیم یا در همون بدو ورود برای خودمون یک خونه داشته باشیم و هزینه اجاره و خیلی از خرجهای زندگی رو بتونیم save کنیم.
علاوه بر این، تجربه اکثر ما مهاجرین این بوده که به واسطه آشنا نبودن با استرالیا، ماهها و حتی سالهای اول ورودمون، خیلی از خرجهای الکی روی دستمون افتاد! مثلا یک بلایی که سر خود من اومد این بود که همون روزهای اول که وارد استرالیا شده بودم، یک سیم کارت گرفته بودم که بهم گفته بودن میتونم باهاش تا یک تعداد دقیقه خاصی به ایران زنگ بزنم. من هم دیگه پیگیر این نشده بودم که اگر بیشتر از این محدودیت دقیقه ای که دارم، صحبت کنم چه اتفاقی می افته، فقط یادمه که به واسطه تحقیق نکردن راجع به این موضوع، حدود ۵۰۰ دلار در همون چند ماه اول برای بالا رفتن از سقف مکالمه بین المللی از من گرفتند!
لپ کلام اینکه تنها راه بر اومدن از پس خرجهای اینجا اینه که زن و مرد هر دو با هم فول تایم کار کنن.
– فهرست
دوری و ایزوله بودن استرالیا
فاصله پرواز تهران تا ملبورن، با احتساب توقفهای مسیر، حدود ۲۰ ساعت هست که مسیر طولانی و خسته کننده ایه. ولی مشکل اینجاست که وقتی هم در استرالیا هستید و بخواین یک مسافرت برید، نزدیک ترین شهر توریستی درست حسابی به شما بالی در اندونزی هست که خودش حدود ۶ ساعت از مبلورن و سیدنی فاصله داره. اروپا و آمریکا و آفریقا و آسیا هم که رسما اونور دنیان!
این نکته رو با افرادی که در اروپا زندگی میکنن مقایسه کنید که خیلی راحت و به واسطه چند ساعت رانندگی میتونن به یک کشور دیگه با یک فرهنگ و جاذبه توریستی ارزنده مسافرت کنن!
– فهرست
سیستم درمانی
بله، سیستم درمانی! استرالیا کمبود شدید نیروی پزشک داره و این باعث شده که اگر بخواین از سیستم بیمه درمانی عمومی این کشور استفاده کنید، ماهها و شاید سالها برای یک عمل جراحی ساده در صف باشید.
اگر عمل جراحی شما، یا حتی ویزیت پزشک متخصص، اورژانس تلقی بشه، میتونید سریع کار پزشکی تون رو انجام بدید. در غیر این صورت، ممکن هست که مثلا برای یک عمل جراحی کیست یا شکستگی دست، چند ماه مجبور بشید صبر کنید.
البته این در صورتی هست که بخواین از سیستم درمانی عمومی و رایگان استفاده کنید. اگر بیمه خصوصی داشته باشید، که داشتنش به همه توصیه میشه، این مشکلات رو نخواهید داشت.
– فهرست
مالیات سرسام آور
این قسمت هم فکر میکنم صرفا مشکل ما ایرانی ها هست که به پرداخت مالیات عادت نداریم. همه کشورهای پیشرفته، برای ارائه خدمات عمومی خوب، مالیات حسابی هم از مردم میگیرن. نتیجه اش هم این هست که در خیابون که راه میرید، به ندرت افراد بی خانمان می بینید، خیابانها و مکانهای عمومی همه تر و تمیز هستند و به طور کلی، همه آدمها از یک سطح حداقلی رفاه برخوردارن. ولی پرداخت مالیات زور داره!
– فهرست
خوبی های استرالیا
اینهمه بدی گفتم، حالا میخوام بگم چه چیزهایی من رو تو استرالیا نگه داشتن.
آرامش و قانون مندی
بالا توضیح دادم که استرالیا ایزوله است و از کل دنیا جداست. خوبی ای که این قسمت داره اینه که به واسطه همین دور افتادنش، یک آرامشی توش هست که هیچ جای دنیا پیدا نمیشه.
مردم بیخیال، راحت و خوشحالن. اولین چیزی که برای من موقع ورود به استرالیا جالب بود این بود که چقدر اینها دوست دارن راجع به همه چیز شوخی کنن و همه چیز رو راحت بگیرن. بی خانمان، برعکس آمریکا و کانادا، خیلی کم توی خیابون میبینی. اونهایی هم که میبینی صرفا معتادهایی هستن که حال ندارن برن خودشون رو به Centerlink (چیزی شبیه تامین اجتماعی) معرفی کنن تا بهشون جا بدن.
اینجا شما میدونی که اگر شما و همسرت با هم فول تایم کار کنید، یه آخر هفته ریلکس و راحت دارید، بعد چند سال کار میتونید یه وام بگیرید خونه بخرید، بچه تون هم که اینجا به دنیا بیاد میتونه تا دانشگاه درس بخونه و تازه وقتی رفت سر کار شروع کنه پول وام تحصیلات رو خودش به دولت پس بده.
برای آدمهایی هم که بچه دارن، اینجا واقعا بهشته. سطح و نحوه آموزش و پروش بچه ها یه جوریه که یه تنه به تمام سختی های والدین در اینجا می ارزه.
توی ایران هر کسی هم که داره خوب پول در میاره حال خوبی نداره چون یه فکرش به قیمت دلاره، یه فکرش به مالیات و غیره و غیره. اینجا قانون مشخصه، چارچوب همه چیز هم مشخصه. یه قانون هست که برای همه یکیه، دیگه نباید نگران باشیم که کسی بزنه تو صف!
– فهرست
امکان پیشرفت فردی و شغلی
بیشتر آدمهایی که از ایران میشناختم که سیگاری بودن، پرخوری میکردن و وزن بالا داشتن یا عادتهای بد دیگه ای با خودشون آورده بودن همه سبک زندگی شون رو اینجا عوض کردن.
به واسطه همون مالیاتی که گفتم سرسام آوره، اینجا مشکل امکانات عمومی و ورزشی و اینجور چیزا نیست. از خونه میری بیرون میبینی همه دارن ورزش میکنن. چقدر هم ورزش حال آدم رو خوب میکنه!
غیر از اون، همه میدونیم که چقدر امکانات پیشرفت شغلی توی ایران کم هست. مثل اینه که از لیگ دسته چهارم داری میای دسته اول.
پاسپورت استرالیایی
سفر رفتن برای همه یه هدفه. اونهایی که سفر نمیرن یا وقتشو ندارن یا پولشو. ببخشید که رک میگم ولی این نظر شخصی منه!
با این پاسپورت استرالیایی شما همه جای درست حسابی دنیا رو میتونی بری و این قضیه برای ما ایرانیها که تجربه پاسپورت با شکوه ایرانی رو داریم خیلی مهمه!
– فهرست
مهاجر پذیری استرالیا
یک نظرسنجی نسبتا جدید میگفت تقریبا نصف ساکنین استرالیا، پدر یا مادری دارن که خارج استرالیا متولد شده. این یعنی خارجی بودن در استرالیا خیلی عادیه و در واقع، چیزی به اسم خارجی یا استرالیایی بودن، حداقل به نظر من، وجود نداره.
نمیدونم این موضوع رو میدونید یا نه ولی اولین دسته مهاجرین به استرالیا از انگلستان، زندانی هایی بودن که تبعید شدن و عملا، اجداد خیلی از همین “استرالیایی ها” زندانی های تبعیدی انگلیس بودن! پس به نظر من اینجا چیز خاصی برای افتخار به عنوان استرالیایی بودن نیست و استرالیاهای واقعی همه آدمهایی هستن که صرف نظر از پیشینه قومی و نژادی دارن در این کشور به یک مقام و منزلی رسیدن.
این موضوع، حداقل برای من، فاکتور مهمی بود که احساس غریبگی کمتری داشته باشم.
– فهرست
کلام آخر
در وهله اول، دلتنگی برای وطن و دلبستگان برای همه وجود داره و صد درصد جزو لاینفک مهاجرت به هر کشوری است ولی واقعیت این هست که با وجود دلتنگی، و امکان وجود نارضایتی از برخی مسائل، میتونید حدس بزنید که درصد بسیار کمی از مهاجرین به استرالیا به کشور خودشون بر میگردن.
بعضی از مواردی که ممکن هست برای ایرانیها دلچسب نباشن:
- ایزوله بودن این کشور از سایر کشورها و سختی و هزینه بالای مسافرت
- بسته شدن زود هنگام فروشگاهها در طول روز که احساس زنده بودن شهر رو از بین میبرند
- هزینه زندگی در این کشور، مخصوصا برای دانشجویان و افرادی که در استرالیا شاغل به کار نیستند و متکی به انتقال پول از ایران هستند
- سخت گیری این کشور در خصوص دادن اجازه اقامت دائم برای والدین مهاجرین
در سوی دیگر، بسیاری از ایرانیان عاشق دلباخته استرالیا میشوند، به طوری که دوست ندارند یک دقیقه هم از این کشور خارج شوند. مواردی که باعث رضایت مهاجرین هستند:
- سبک زندگی آرام و بدون دغدغه در این کشور
- احساس خوب امید به زندگی و لبخند همیشگی استرالیایی ها
- درآمد متناسب برای داشتن زندگی با استانداردهای قابل قبول و چشم انداز خرید خانه با استفاده از تسهیلات بانکی
- اقتصاد قوی و رو به رشد برای صاحبان کسب و کار
- نرخ ارتکاب جرم بسیار پایین نسبت به سایر کشورهای غربی به علت تسهیلات مناسبی که در اختیار افراد آسیب پذیر قرار میگیرن
- سطح بالای آموزش و پرورش برای فرزندان مهاجرین
خلاصه کلی معایب و مزایا رو هم میتونید در جدول زیر مقایسه کنید:
| معایب | مزایا |
| یکی از گران ترین کشورهای جهان | کیفیت بالای زندگی |
| بالا بودن نسبی نرخ مالیات | نرخ بیکاری کم و حقوق های بالا |
| سخت بودن پیدا کردن اولین شغل | سهولت در تغییر شغل |
| الزام کار برای هر دو همسر به خاطر هزینه های بالا | امکان ایجاد تعادل بین کار و زندگی |
| سخت بودن سفرهای بین المللی | امکان داشتن سفرهای تفریحی کوتاه |
| کثرت حشرات و موجودات موزی | طبیعت و حیات وحش بومی |
| خطرناک بودن پیامدهای اشعه ماورای بنفش خورشید | زندگی نزدیک ساحل |
| پرهزینه بودن برخی از خدمات بهداشتی و کمبود متخصصان مجرب | سیستم بهداشت و درمان خوب |
| حمل و نقل عمومی گران | میزان جرم و جنایت بسیار پایین |
| پر هزینه بودن داشتن فرزند | مردم آرام و صمیمی |
| چشمگیر نبودن غذاهای استرالیایی | وجود غذاهای خوشمزه ای از فرهنگ های مختلف |
| زود بسته شدن ادارات و فروشگاه ها | سبک زندگی فعال و سالم |