نویسنده: متین امیرشاهی

مهاجرت به استرالیا از طریق ویزاهای متعددی امکان پذیر است و بسته به نوع ویزا ممکن است داشتن مدرک زبان، تمکن مالی و یا داشتن خویشاوند نزدیک در استرالیا برای مهاجرت به این کشور ضروری باشد.

در این نوشته سعی کرده ایم به طور مختصر به شرایط مورد نیاز برای دریافت متداولترین ویزاهای استرالیا بپردازیم.

مهاجرت به استرالیا از طریق تخصص

نیاز به مدرک زبان دارد؟

بله، حداقل نمره آیلتس ۶ در همه مهارتها. در عمل، با توجه به رقابتی بودن پروسه مهاجرت کاری، بیشتر متقاضیان ویزای مهارت، نمره آیلتس ۷ در هر ۴ مهارت را نیاز خواهند داشت.

نیاز به تمکن مالی یا داشتن خویشاوند نزدیک در استرالیا دارد؟

خیر، ولی برای بعضی از ویزاهای کاری، داشتن خویشاوند نزدیک در استرالیا میتواند امتیازآور باشد.

توضیح مختصر

حدود ۷۰ درصد کل ویزاهای صادر شده استرالیا در سال، ویزاهای مهارتی هستند. شرایط کلی برای ویزاهای مهارت استرالیا از قرار زیر است:

• داشتن بین ۱۸ تا ۴۵ سال سن
• داشتن مهارت کافی در زبان انگلیسی
• داشتن مهارت در یکی از مشاغل مورد نیاز استرالیا
• کسب حداقل ۶۵ امتیاز که بر حسب فاکتورهایی مانند سن، مدرک تحصیلی، سابقه کار و سطح زبان انگلیسی متقاضی و همسر وی محاسبه میشود.

ویزاهای مهارت مستقل استرالیا (بدون نیاز به داشتن کارفرما) شامل سه ویزای ۱۸۹، ۱۹۰ و ۴۹۱ هستند. برای اطلاعات بیشتر میتوانید از صفحه زیر بازدید فرمایید:

مهاجرت کاری به استرالیا و امتیازبندی ویزای کار – ویزای ۱۸۹، ۱۹۰و ۴۹۱

مهاجرت به استرالیا از طریق داشتن کارفرما در استرالیا

نیاز به مدرک زبان دارد؟

بله، حداقل نمره آیلتس ۵ در همه مهارتها

نیاز به تمکن مالی دارد؟

خیر

توضیح مختصر

مهاجرت به استرالیا از طریق داشتن کارفرما در استرالیا هم امکان پذیر است. شرایط کلی برای ویزای حمایت کارفرما است از قرار زیر است:

• داشتن حمایت رسمی یک کارفرما در استرالیا
• داشتن حداقل ۲ سال سابقه کار مرتبط با شغل پیشنهادی در استرالیا
• داشتن مهارت در زبان انگلیسی

واقعیت این است که پیدا کردن کارفرما در استرالیا برای متقاضیانی که در حال حاضر در ایران هستند بسیار دشوار خواهد بود و این ویزا بیشتر مناسب افرادی است که در استرالیا حضور دارند.

این ویزا بین دو تا چهار سال اعتبار دارد و امکان تبدیل آن به ویزای دائم بستگی به شغل متقاضی دارد.

اطلاعات بیشتر:

ویزای کار موقت استرالیا ویزای ۴۸۲ یا TSS

مهاجرت به استرالیا از طریق سرمایه گذاری

نیاز به مدرک زبان دارد؟

مدرک زبان برای این ویزا الزامی نیست.

نیاز به تمکن مالی دارد؟

بله. داشتن جواز کسب یا روزنامه رسمی و داشتن تمکن مالی به ارزش حداقل ۲.۵ میلیارد تومان برای این ویزا لازم است.

توضیح مختصر

ویزای سرمایه گذاری استرالیا راهی متداول برای مهاجرت ایرانیان به استرالیا است. معمولترین و آسانترین نوع ویزای سرمایه گذاری استرالیا، ویزایی چهارساله است که در صورتی که دارنده ویزا به تعهدات خود برای سرمایه گذاری در استرالیا عمل کند، ویزای موقت به دائم تبدیل میشود.

این ویزا مختص افرادی است که دارای کسب و کاری ثبت شده در ایران (یا هر کشور دیگری) هستند و تمایل دارند در استرالیا سرمایه گذاری کنند. مزیت اصلی این ویزا، عدم نیاز به مهارت زبان انگلیسی و عیب آن، هزینه های نسبتا بالا برای ارسال درخواست ویزا است.

شرایط اولیه برای دریافت ویزای چهار ساله سرمایه گذاری

• داشتن سن کمتر از ۵۵ سال
• داشتن حداقل دو سال سابقه فعالیت با جواز کسب یا روزنامه رسمی
• داشتن اموال منقول و غیر منقول به ارزش حداقل ۲.۵ میلیارد تومان

شرایط لازم برای تبدیل ویزای موقت به دائم بعد از ورود به استرالیا

• تاسیس یک کسب و کار در استرالیا بعد از حداکثر دو سال از زمان دریافت ویزا
• سرمایه گذاری در استرالیا به مبلغ حداقل ۲۰۰ هزار دلار استرالیا
• داشتن گردش مالی سالانه ۳۰۰ هزار دلار استرالیا در کسب و کار تاسیس شده در استرالیا
• انتقال حداقل ۶۰۰ هزار دلار سرمایه (کاری و شخصی) به استرالیا و یا استخدام دو کارمند استرالیایی

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ویزای سرمایه گذاری استرالیا میتوانید از این صفجه بازدید فرمایید:

ویزای سرمایه گذاری استرالیا – ۱۸۸ کارآفرینی

تحصیل در استرالیا

نیاز به مدرک زبان دارد؟

بله. حداقل نمره آیلتس ۴.۵

نیاز به تمکن مالی دارد؟

بله. با توجه به گران بودن هزینه تحصیل و زندگی در استرالیا، تحصیل در استرالیا نیازمند تمکن مالی خوب است.

توضیح مختصر

شرایط کلی تحصیل در استرالیا از قرار زیر است:

• داشتن مدرک زبان انگلیسی که طبق رشته و مقطع تحصیلی مورد نظر متفاوت است
• اثبات داشتن توانایی مالی برای تامین مخارج زندگی و تحصیل در استرالیا
• داشتن سن مناسب برای مقطع تحصیلی مورد نظر

دریافت ویزای تحصیلی استرالیا حقی برای اقامت دائم در این کشور ایجاد نمیکند و برای دریافت اقامت دائم، باید برای ویزای دیگری در استرالیا اقدام کرد.

محض اطلاع شما، هزینه های تقریبی تحصیل در استرالیا و همینطور امکان دریافت بورس برای دوره های مختلف در جدول زیر خلاصه شده است.

	هزینه شهریه در سال	هزینه زندگی در سال	امکان دریافت بورس
دوره های دبستان و راهنمایی	حدود ۱۰ هزار دلار استرالیا	حدود ۲۰ هزار دلار استرالیا	تقریبا غیر ممکن
دوره لیسانس	حدود ۳۰ هزار دلار استرالیا	حدود ۲۰ هزار دلار استرالیا	تقریبا غیر ممکن
دوره فوق لیسانس	حدود ۳۵ هزار دلار استرالیا	حدود ۲۰ هزار دلار استرالیا	فقط برای دوره های Research
دوره دکتری	حدود ۴۰ هزار دلار استرالیا	حدود ۲۰ هزار دلار استرالیا	بله

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تحصیل در استرالیا میتوانید از این صفجه بازدید فرمایید:

تحصیل در استرالیا

ویزای توریستی استرالیا

نیاز به تمکن مالی یا داشتن خویشاوند نزدیک در استرالیا دارد؟

اثبات داشتن توانایی مالی برای دریافت ویزای توریستی الزامی است. داشتن خویشاوند نزدیک هم در استرالیا الزامی نیست ولی میتواند کمک زیادی به دریافت ویزای توریستی کند.

توضیح مختصر

ویزای توریستی استرالیا صرفا ۳ ماهه است و فقط برای افرادی صادر میشود که بتوانند ثابت کنند بازدید کننده موقت هستند و قصد ندارند از طریق غیر قانونی در استرالیا بمانند.

مزیت دریافت ویزای توریستی استرالیا برای دریافت اقامت این کشور، داشتن شانس برای پیدا کردن کار است که به واسطه آن میتوان برای اقامت دائم این کشور اقدام کرد.

با توجه به تعداد زیادی ایرانیانی که از طریق ویزای توریستی وارد استرالیا شده اند و درخواست ویزای پناهندگی کرده اند، دریافت این ویزا برای ایرانیان فقط در موارد زیر امکان پذیر است:

• بازدید از اقوام نزدیک در استرالیا و یا
• داشتن سابقه سفر بسیار خوب و اثبات قصد سیاحت در این کشور و یا
• ثبت نام برای شرکت در امتحانات تخصصی در استرالیا

اطلاعات بیشتر:

ویزای توریستی استرالیا – ویزای ۶۰۰

ویزای نخبگان استرالیا

نیاز به مدرک زبان یا تمکن مالی دارد؟

خیر

توضیح مختصر

ویزای تلنت یا نخبگان استرالیا مناسب افرادی است که در زمینه کاری خود نخبه هستند و در استرالیا، موسسه یا شخصی به عنوان معرف دارند.

هدف از ویزای تلنت، فراهم کردن امکان اقامت دائم برای افرادی است که به واسطه داشتن رزومه استثنایی، میتوانند به پیشرفت استرالیا کمک کنند.

اطلاعات بیشتر:

ویزای گلوبال تلنت استرالیا – ویزای ۱۲۴ و ۸۵۸

ویزاهای خویشاوندی استرالیا

نیاز به مدرک زبان یا تمکن مالی دارند؟

خیر

نیاز به داشتن خویشاوند نزدیک در استرالیا دارند؟

بله

توضیح مختصر

ویزاهای خویشاوندی استرالیا شامل ویزاهایی هستند که نیاز به داشتن عضوی از خانواده در کشور استرالیا دارند. این عضو میتواند پدر یا مادر، خواهر یا برادر، فرزند، نامزد یا همسر، و حتی در مواردی فامیل دورتر هم باشد. انواع مختلف این ویزاها از قرار زیر هستند:

ویزاهای والدین

افرادی که تابعیت یا اقامت دائم استرالیا را دارند میتوانند تحت شرایطی، برای والدین خود درخواست ویزای دائم کنند.

ویزای والدین استرالیا

ویزاهای ازدواج و نامزدی استرالیا

ویزاهای ازدواج و نامزدی مختص افرادی هستند که میخواهند از طریق همسر یا نامزد خود برای دریافت اقامت استرالیا اقدام کنند. این ویزاها شامل دو نوع زیر هستند:

ویزای نامزدی استرالیا

این ویزا مختص متقاضیان خارج از استرالیا است و شرط اصلی آن، ازدواج متقاضی ویزا با فرد حامی به فاصله ۹ ماه بعد از دریافت ویزای نامزدی است. شخص اسپانسرکننده باید شهروند استرالیا یا مقیم دائم استرالیا باشد.

ویزای ازدواج استرالیا

برای این ویزا، فرد متقاضی باید از طریق همسر خود (که باید شهروند استرالیا یا مقیم دائم استرالیا باشد) مورد حمایت یا اسپانسرشیپ قرار گیرد.

ویزای صادر شده در ابتدا دو سال اعتبار دارد و چنانچه روابط دو نفر پس از اتمام دوره ویزای موقت همچنان پابرجا میشود، امکان درخواست ویزای دائم وجود خواهد داشت.

ویزای نامزدی و ویزای ازدواج استرالیا – ویزای ۳۰۰، ۳۰۹/۱۰۰ و ۸۲۰/۸۰۱

ویزاهای فرزندان

ویزاهای فرزندان استرالیا، مختص افرادی هستند که یکی از والدین آنها حق اقامت دائم یا شهروندی کشور استرالیا را دارد.

ویزای فرزند استرالیا – ویزای ۱۰۱ و ۸۰۲

ویزای آخرین بازمانده خانواده (Remaining Relative)

این ویزا مناسب افرادی است که تمام خانواده آنها (پدر، مادر، خواهر، برادر و فرزند) در استرالیا هستند.

ویزای آخرین بازمانده | خویشاوند استرالیا – ویزای ۱۱۵ و ۸۳۵

ویزای خویشاوند وابسته (Aged Dependent Relative)

این ویزا مناسب افراد سالمندی (بالاتر از ۶۵ سال) است که به خویشاوندشان (که در استرالیا ساکن هستند) برای مراقبت احتیاج دارند. این مراقبت بیشتر جنبه مالی دارد.

متقاضی این ویزا نباید همسر یا شریک زندگی داشته باشد.

ویزای خویشاوند یتیم

این ویزا مربوط به افراد زیر ۱۸ سال است که هیچ کدام از والدینشان به دلایل مختلف مانند فوت، معلولیت ذهنی یا جسمی یا …، تونایی مراقبت از آنها را ندارند و احتیاج به خویشاوندشان در استرالیا دارند تا از آنها مراقبت کنند.

واژه خویشاوند (Relative) در قوانین مهاجرت استرالیا شامل پدر بزرگ، مادر بزرگ، خاله، دایی، عمو ، عمّه، برادرزاده و خواهرزاده میشود.

ویزای فرزند خواندگی

این ویزا مختص افراد زیر ۱۸ سال است که در خارج از استرالیا هستند و از حمایت پدر خوانده و مادرخوانده ساکن در استرالیا برخوردارند.

شرایط مختلفی برای درخواست این ویزا وجود دارد. به طور مثال، فرد یتیم میبایست قبلا توسط پدر خوانده و مادر خوانده خود به فرزند خواندگی قبول شده باشد و حداقل ۱۲ ماه با آنها در خارج از استرالیا زندگی کرده باشد.

دریافت حق شهروندی کشور استرالیا

شرایط لازم برای اخذ حق شهروندی استرالیا و دریافت پاسپورت این کشور از قرار زیر است:

• داشتن یکی از انواع ویزای دائم کشور استرالیا که باید حداقل یک سال از دریافت آن گذشته باشد.
• اقامت و حضور در کشور استرالیا به مدت حداقل چهار سال

هزینه مهاجرت به استرالیا در سال ۲۰۲۰

خلاصه

ویزاهای نامزدی و ازدواج استرالیا مختص افرادی هستند که همسر یا نامزد (اسپانسر) آنها دارای اقامت دائم یا حق شهروندی استرالیا هستند. قبل از همه چیز، توجه شما را به تعاریف کلیدی این مبحث جلب میکنیم:

• همسر: زن یا مردی که در ایران یا استرالیا ازدواج رسمی کرده اند.
• نامزد: زن یا مردی که هنوز ازدواج رسمی نکرده اند ولی همدگیر را دیده اند، رابطه ای واقعی دارند و تصمیم دارند به زودی با هم ازدواج کنند.
• اسپانسر ویزای نامزدی یا ازدواج: فردی که دارای ویزای دائم استرالیا یا حق شهروندی استرالیا است و از نظر قانونی میتواند همسر یا نامزد خود را اسپانسر کند. محدودیتهایی برای افرادی که قبلا فرد دیگری را اسپانسر کرده اند و یا خودشان از طریق ویزای نامزدی و ازدواج به استرالیا آمده اند، وجود دارد.

 ویزای موقت ازدواج استرالیا در ابتدا فقط ۲ سال اعتبار دارد و چنانچه روابط زن و شوهر تا اتمام این ۲ سال پابرجا باشد، متقاضی میتواند بدون پرداخت هیچ هزینه اضافی، برای ویزای دائم ازدواج اقدام کند.

ویزای نامزدی استرالیا – ویزای ۳۰۰ استرالیا

هزینه ویزا

• متقاضی اصلی: ۷۷۱۵ دلار
• فرزند بالای ۱۸ سال: ۳۸۶۰ دلار
• فرزند پایین ۱۸ سال: ۱۹۳۵ دلار

مدت اعتبار ویزا

۹ ماه

شرایط لازم برای اخذ ویزا

• داشتن سن بالای ۱۸ سال
• داشتن اسپانسر (نامزد)
• دادن تعهد برای ازدواج با اسپانسر در استرالیا به فاصله ۹ ماه بعد از دریافت ویزا

زمان معمول بررسی درخواست ویزا

حدود ۱۲ تا ۱۷ ماه

اطلاعات بیشتر در مورد این ویزا

ویزای ۳۰۰ یا نامزدی استرالیا مختص افرادی است که به طور رسمی ازدواج نکرده اند ولی قصد دارند در کشور استرالیا با نامزد خود ازدواج کنند. زوج باید ثابت کنند که همدیگر را به طور حضوری (و نه صرفا از طریق اینترنت) ملاقات کرده اند و قصد دارند در استرالیا با یکدیگر ازدواج کنند.

مواردی که رابطه واقعی زوج را ثابت میکنند:

• عکس و فیلم از زمان آشنایی تا زمان ارسال درخواست ویزا
• مکالمه های تلگرام، وایبر و … بین طرفین
• شهادت دوستان و آشنایان
• مدارک دال بر سفر زوج
• داشتن حساب بانکی مشترک

برای اخذ این ویزا، زوج باید روزی را در فاصله ۹ ماه بعد از زمان اعطاء ویزا برای مراسم ازدواج تعیین کنند.

بعد از ازدواج ، ویزای نامزدی بدون نیاز به پرداخت هزینه اضافی، به ویزای موقت ازدواج (ویزای زیر) تبدیل میشود.

ویزاهای موقت ازدواج استرالیا – ویزاهای ۸۲۰ و ۳۰۹ استرالیا

هزینه ویزا

• متقاضی اصلی: ۷۷۱۵ دلار
• فرزند بالای ۱۸ سال: ۳۸۶۰ دلار
• فرزند پایین ۱۸ سال: ۱۹۳۵ دلار

این ویزا برای افرادی که با ویزای نامزدی وارد استرالیا شده اند و در استرالیا ازدواج کرده اند، رایگان است.

مدت اعتبار ویزا

معمولا ۲ سال

شرط لازم برای اخذ ویزا

متقاضی و اسپانسر باید با هم ازدواج کرده باشند و رابطه آنها واقعی باشد

زمان معمول بررسی درخواست ویزا

حدود ۱۴ تا ۱۹ ماه

اطلاعات بیشتر در مورد این ویزا

ویزاهای موقت ازدواج استرالیا شامل ۲ نوع ویزای زیر هستند:

• ویزای ۸۲۰ برای متقاضیانی که از داخل استرالیا برای این ویزا اقدام میکنند
• ویزای ۳۰۹ برای متقاضیانی که از خارج استرالیا برای این ویزا اقدام میکنند

تنها تفاوت دو ویزا این است که افرادی که در داخل استرالیا برای ویزای ازدواج اقدام میکنند،‌میتوانند تا زمان دریافت نتیجه ویزا در استرالیا اقامت داشته باشند.

ویزاهای ازدواج استرالیا مختص افرادی هستند که ازدواجی رسمی و واقعی کرده اند و میخواهند از طریق اسپانسر خود، به استرالیا مهاجرت کنند.

مواردی که یک رابطه زناشویی واقعی را اثبات میکنند:

• عکس و فیلم از مراسم عروسی و …
• مکالمه های تلگرام، وایبر و … بین طرفین
• شهادت دوستان و آشنایان
• مدارک دال بر سفر زوج
• داشتن حساب بانکی یا هر گونه ملک مشترک

در صورتی که رابطه زن و شوهر تا پایان زمان ویزای موقت همچنان پا بر جا باشد، متقاضی میتواند برای ویزای دائم ازدواج اقدام کند.

ویزاهای دائم ازدواج استرالیا – ویزاهای ۸۰۱ و ۱۰۰ استرالیا

هزینه ویزا

بدون هزینه

مدت اعتبار ویزا

نامحدود

شرط لازم برای اخذ ویزا

باید حداقل ۲ سال با همسر (اسپانسر) خود در استرالیا زندگی کرده باشید. در بعضی مواقع (مثلا داشتن فرزند از رابطه)، میتوانید قبل از اتمام بازه ۲ ساله هم اقدام کنید.

زمان معمول بررسی درخواست ویزا

حدود ۱۹ تا ۳۳ ماه

شرح مختصری در مورد این ویزا

ویزاهای دائم ازدواج استرالیا شامل ۲ نوع ویزای زیر هستند:

• ویزای ۸۰۱ برای متقاضیانی که در ابتدا از داخل استرالیا برای ویزای موقت اقدام کرده بودند
• ویزای ۱۰۰ برای متقاضیانی که در ابتدا از خارج استرالیا برای ویزای موقت اقدام کرده بودند

تنها راه دریافت ویزای دائم ازدواج استرالیا، اقدام برای ویزای نامزدی و ویزای ازدواج موقت است و به هیچ وجه امکان اقدام مستقیم برای این ویزا بدون گذراندن دوره موقت وجود ندارد.

مدارک لازم برای ویزای نامزدی یا ازدواج موقت استرالیا

• پاسپورت متقاضی
• پاسپورت یا ویزای اسپانسر برای اثبات داشتن حق شهروندی یا ویزای دائم استرالیا
• شناسنامه متقاضی و اسپانسر
• کارت ملی متقاضی و اسپانسر
• سند ازدواج (برای ویزای ازدواج)
• گواهی عدم سوء پیشینه برای متقاضی و اسپانسر
• شواهد دال بر واقعی بودن رابطه مانند فیلم، عکس و …

برای صرفه جویی در وقت و هزینه، توصیه ما به شما در خصوص ترجمه مدارک برای کشور استرالیا، استفاده از ترجمه ناتی است.

دارالترجمه ناتی آنلاین با پیک رایگان در تهران

یاسمن، متولد سال ۱۳۷۴، در سال ۲۰۱۴ با ویزای دانشجویی وارد استرالیا شد.تجربه وی از زندگی در این کشور بعنوان دانشجوی خارجی از زبان او شرح داده شده است:

انتظارم از تحصيل در استراليا شبيه فيلمهايی كه در مورد كالج هاي آمريكايی میسازند بود. به آخرين نكته ای كه توجه میکردم، بخش آکادمیک اين تجربه بود و تصورم از دانشگاه به کمپ های مختلف و فستيوال های تابستانی خلاصه می شد. همه ترسم هم از مسخره شدن توسط دانشجوهای به اصطلاح بومي یا همون Local  بود. خب هیچ کدوم از تصورات من نزديك به واقعيت نبودند. در اولين روز دانشگاه با سيلی از دانش اموزان مهاجر مثل خودم اشنا شدم. طوری كه در يك لحظه میشد ٣ يا ٤ زبان مختلف رو با هم بشنوی.  خب من ايلتس ٥ رو داشتم براي همين بدون حضور در كلاس هایELICOS مستقیم وارد دانشگاه شده بودم. هفته اول يا Orientation Week براي ما دانشجو های مهاجر بيشتر حالت معارفه بود و همه اساتيد به علاوه دانش اموزان راهنما يا Mentors در حال كمك كردن به ما تازه وارد ها بودند. اغلب دانشكده های استراليا به شدت بزگ هستند و پيدا كردن كلا س ها خودش به تنهايی يه كلاس نياز داشت.

كلاس های من به عنوان دانشجوی ليسانس حسابدار یا Bachelors of Accounting به دو گروه Tutorial و Lectures   تقسيم میشد. در واقع Lecture ها به اين صورت هستند كه استاد يا Lecturer به مدت تقريبی ٢ ساعت راجع به مبحث صحبت مي كنه و اين صحبت ها ضبط و روی سايت دانشگاه آپلود ميشه. در كلاس های Tutorial كه كوتاه تر هستند، مشاركت دانشجو ها بیشتره و سوالات پاسخ داده میشه. معمولا هر درس يك لكچر و يك تيوتريال رو شامل ميشه. به عنوان دانشجوی خارجی، ما موظف بوديم ظرفيت كامل دروس رو انتخاب كنيم كه شامل ٤ درس يا يونيت ميشه. فرق بزرگ تحصيل در استراليا برای من سخت گیر بودن اساتيد در دانشكده بود به خصوص برای دانش آموزان خارجی كه حتما حضور وغياب میشدند. از يك طرف به خطر افتادن ويزای دانشجويی ام در صورت پاس نكردن بيش از ٢ درس، از طرفی هزينه زيادی كه براي هر يونيت پدرم متحمل شده بود. منی كه تو ايران ، يكی در ميون سر كلاس ها حاضر می شدم رو تبديل به دانشجويی منضبط كرده بود. در واقع اين ديسيپلين رو نياز داشتم. حقیقتش تا اون موقع، خانواده حسابی لوسم كرده بود.

اكثردروس Assignment یک و دو رو شامل میشن، كه اگه فكر كردين با ١ شب قابل تكميله، سخت در اشتباهين. شب های تحويل Assignment كتابخونه دانشكده تا صبح پر از دانشجو ها بود. اما من ترجيح میدادم در يونيت كوچكی كه نزديك به دانشكده اجاره كرده بودم با تمركز از آخرين فرصت هام برای گرفتن يكی دو نمره بيش تر در تكاپو باشم. اپارتمانی با يونيت های كوچک اما بسيار تميز و نوساز بود كه به علت اجاره كمتر و نزديكی به  Uni Campus  اكثرا توسط دانشجو ها اجاره ميشد.

آپارتمان كوچكم ، با اينكه با خونه ما تو تهران قابل قياس نبود، به من حس استقلال ميداد. مكان دنجی كه با سليقه من دكور شده بود و تراس پر گل و گياهم، كه با حقوق هر هفته ام از كار پاره وقتم نصيبم ميشد براش يك گلدون تازه ميخريدم، به من انگیزه ميداد. كم كم دوستانی پيدا كردم كه حس غربت رو برام كمرنگ می كردن و در صورت بازديد مادر و پدر يكی از ما، بقيه هم از چند وعده غذای إيرانی بينصيب نميموندن. سال اول دانشگاه رو باDistinction (نمره هاي بين ٧٠ تا ٧٩ از ١٠٠) پشت سر گذاشتم و كلی به خودم افتخار كردم كه يك سال تمام با كار نيمه وقت، وظايف خونه و از همه مهم تر درس خوندن به يك زبون جديد از پس زندگیم براومدم. حالا تعطيلات كريسمس كه در استراليا با تعطيلات تابستانی همزمانه از راه رسيده بود. منم هيجان زده بودم و بارم رو بستم كه برم ايران و حسابی خستگی در كنم. به فكر كار و درس مشق و غذا پختنم نباشم. ٣ ماه ايران بودم. با اينكه خيلی بهم خوش گذشت حس ميكردم دلم براي نظم و كيفيت زندگیم هم تنگ شده. حالا ديگه موضوعاتی چون رانندگيهاي بی قانون، طرز برخورد آدم ها، نقض حق و حقوقم و … كه در گذشته برام عادی بودند، به سادگی برام قابل درك نبودند.

٣ سال به همين روال گذشت و من واقعا عوض شده بودم. اعتماد به نفس داشتم و از لحاظ ارتباط برقرار كردن بسيار راحت تر از اوايل بودم. اين تغييرات در مصاحبه های شغلی به كمكم آمدند. برخلاف انتظارم خيلی زود در شركت معتبری با درآمد نسبتا خوب ۵۵۰۰۰ دلار در سال (حدود ماهانه ۳۷۰۰ دلار استرالیا بعد از مالیات)، اولين كار حرفه ای خودم رو شروع كردم. همزمان با شروع كارم وقتی كه خيالم از بابت هزينه هام راحت شد، برای ويزاي دائم هم اقدام كردم. تقريبا يك سال بعد با تكميل كردن مدارك ، ويزا رو دريافت كردم. شايد سخت ترين بخش اين پروسه نمره آیلتس بود، مخصوصا Writing که ٢ بار امتحان دادم و هر بار فقط در بخش نوشتاری نمرم از ٧ كمتر ميشد. تا اينكه بار سوم اعتراض دادم و خوشبختانه اعتراضم قبول شد.

مهاجرت نقطه عطف زندگی من بود، شايد اگه اين تصميم رو اون زمان نميگرفتم تا آخر عمر افسوس مي خوردم.  البته هنوزم دلم برای ايران و تمام نوستالژی هاش تنگ ميشه اما خوشبختانه به واسطه كارم همش در رفت و آمدم.

برای اکثر افراد، سرمایه گذاری در کشور جدید مثل راه رفتن با چشمان بسته است چرا که تقریبا هیچ دانشی در رابطه با بازار تازه ندارند. در این خصوص ما سوالاتی را از بهروز، موسس یکی از بیزینس های تازه رونق و موفق ایرانی در استرالیا پرسیده ایم.

مهران، متولد سال ۱۳۶۶، در سال ۲۰۱۶ به عنوان مهندس با مدرک لیسانس عمران از دانشگاه آزاد تهران مرکز و با ۴ سال سابقه کار از طریق مهاجرت کاری با ویزای دایم وارد استرالیا شد. مراحل مختلف مهاجرت مهران از گرفتن تصمیم برای مهاجرت به استرالیا تا اوضاع و احوال وی تا به امروز در این نوشته از زبان وی شرح داده شده است:

شرایط من در ایران

حدود سال ۱۳۹۳ بود و مدت زیادی بود که ذهنم مشغول همه چیز بود. از دید دوستان و اطرافیان، آدمی موفق بودم ولی احساس رضایتی از زندگی خودم نداشتم. پدر و مادرم هر دو کارمند بازنشسته هستند و به من به عنوان فرزندشان افتخار میکردند.

همیشه آرزو داشتند من لقب مهندس داشته باشم و من هم فکر میکردم وقتی به این مرحله از زندگی برسم، احساس خوشبختی خواهم کرد. تلاش زیادی برای رسیدن به هدفم کردم و خیلی خوش شانس بودم که بلافاصله پس از فراغت از دانشگاه آزاد تهران مرکز به عنوان مهندس عمران، از طریق یکی از آشنایان مشغول به کار در شرکت مهندسین مشاور شدم.

اول کار خیلی خوشحال بودم. به نسبت سنم (۲۳ سالگی) از حقوقم راضی بودم و دوست داشتم روزی شرکت خودم را تاسیس کنم. بسیار امیدوار بودم که موفقیت برای من خواهد بود.

چندی گذشت. با وجود پیشرفتهای علمی و کاری و اثبات قابلیتهای فردی، انتظاراتم از محیط کار برآورده نمیشد. اولین مشکلم حقوقم بود که اطمینان داشتم هیچ وقت به من احساس امنیت مالی نخواهد داد.

هر وقت به ازدواج فکر میکردم به این نتیجه میرسیدم که با شرایط مالی من، حتی به عنوان مهندس با حقوق نسبتا خوب، خبری از رفاه مالی در زندگی نخواهد بود.

نکته دوم که من را آزرده خاطر میکرد، فضایی بود که در محیط کار من وجود داشت. روابط افراد این احساس را به من میداد که شایستگیهای فردی نقش زیادی در پیشرفت من درمحیط کاری ندارند. این احساس به شدت انگیزه تلاش و پیشرفت در کار را از من میگرفت.

تصمیم برای مهاجرت

از بچگی فامیلهای دور و نزدیکی داشتم که از ایران مهاجرت کرده بودند و در آمریکا و کانادا زندگی میکردند. با توجه به شرایطم در ایران و تمایل بسیاری از هم دوره ای های دانشگاهی برای اقدام برای مهاجرت، هر از چندگاهی فکر مهاجرت از ایران به سرم میزد.

هر موقع فکر مهاجرت به ذهنم می آمد یاد بستگانم می افتادم که در خارج از کشور زندگی میکردند و به این نتیجه میرسیدم که واقعا اگر زندگی در خارج از کشور برای آنها بهتر از ایران نبود، در آنجا ساکن نمیشدند و میتوانستند به ایران برگردند.

علاوه بر این ،در جریان مهاجرت بسیاری از دوستان و هم دوره های دوران دانشگاه خودم از ایران بودم و برایم جالب بود که اکثر قریب به اتفاق آنها، پس از ترک ایران، در صورت داشتن شرایط کاری مناسبتر از وطن، به ایران برنگشتند و در آنجا ماندگار شدند.

تا اونجایی که برام امکان داشت سعی کردم ازشون خبر بگیرم و از شرایطشون در اونجا بپرسم. چیزی که به طور کلی دستگیرم شد این بود که به غیر از مسایل و مشکلاتی که به هر حال در خارج از کشور وجود داره مثل دوره از خانواده و تنهایی، به طور کلی از شرایط زندگیشون راضی بودند.

اگر هم میگفتند که راضی نیستند پیش خودم میگفتم پس چرا به ایران بر نمیگردند. با این تفاسیر، مقوله مهاجرت برای من هر روز جذابتر میشد.

مهاجرت به استرالیا یا کانادا

تصمیمم را برای مهاجرت تقریبا گرفته بودم و شروع به تحقیق درباره کشور مناسب برای مهاجرت کردم. یاد گرفتن زبانی به غیر از انگلیسی برایم سخت بود و به همین دلیل از همان اول فقط به کشورهای انگلیسی زبان فکر میکردم.

آمریکا هم خیلی برای من جذاب نبود چون فکر میکردم گرفتن اقامت در این کشور دغدغه خیلی زیادی داشت. با این شرایط، انتخاب اصلی من بین دو کشور کانادا و استرالیا بود که اکثر دوستانم هم در این دو کشور سکونت داشتند.

با موسسه های مهاجرتی تماس گرفتم و به این نتیجه رسیدم که پروسه مهاجرت به استرالیا برای من به مراتب ساده تر و بی دغدغه تر از کشور کانادا خواهد بود.

جدا از این مساله، یک سری جستجو هم در اینترنت و سایتهای کاریابی انجام دادم و به نظرم اومد که اوضاع اقتصاد و موقعیتهای شغلی استرالیا بهتر از کاناداست و صد در صد برای من هم اولین و مهمترین نکته این بود که بتونم در اسرع وقت بعد از ورود به کشور مقصد مشغول به کار بشم.

انتخاب وکیل مهاجرت استرالیا

حرفهای ضد و نقیضی از دوستانم در مورد استفاده کردن یا نکردن از وکیل برای مهاجرت به استرالیا میشنیدم و نمیتوانستم در مورد اینکه پروسه مهاجرت را خودم انجام بدهم و یا اینکه از موسسات مهاجرتی کمک بگیرم تصمیم بگیرم.

بعد از کمی تحقیق و استفاده از توصیه دوستان، با سازمان مارا که زیرمجموعه اداره مهاجرت استرالیاست آشنا شدم و تصمیم گرفتم کارم را به یکی از موسسه های مورد تایید مارا بسپرم.

پروسه مهاجرت به استرالیا برای یکی از دوستانم توسط یکی از همین موسسات انجام شده بود و اون هم از کارشون راضی بود.

پرداخت حق الزحمه موسسه برای من آسان نبود ولی فکر کردم انجام دادن کارم با موسسه ای با سابقه کار خوب میتونه ریسک شکست کارم رو پایین بیاره.

بالاخره قرارداد رو با موسسه بستم و قرار شد موسسه مهاجرتی کار من رو شروع کنه و به من ۳ ماه وقت دادند تا مدرک زبان رو بهشون بدم.

گرفتن مدرک آیلتس

میدونستم بزرگترین چالش من در پروسه مهاجرت به استرالیا، گرفتن مدرک آیلتس با نمره ۷ در هر مهارت بود.

از دوران دبستان به کلاسهای آمادگی زبان انگلیسی میرفتم و هیچ وقت در مدرسه و حتی کنکور، مشکلی از جهت زبان انگلیسی نداشتم . ولی شنیده بودم که گرفتن نمره قابل قبول در امتحان آیلتس بدون گذراندن دوره های آیلتس و یاد گرفتن فنون امتحان، بسیار دشوار و حتی غیر ممکن خواهد بود.

فکر میکردم توانایی گرفتن نمره کلی ۷ رو داشتم ولی از این جهت که بتونم در تمام مهارتها نمره بالای ۷ بیارم اطمینان نداشتم.

به هر حال باز هم به توصیه یکی از دوستان، کار یادگیری مهارتهای آیلتس رو با یکی از موسسه های آموزش زبان شروع کردم. کار کردن تمام وقت همزمان با اختصاص وقت کافی برای یادگیری آیلتس کار آسونی نبود ولی دوره ۶ ماهه مهارتهای آیلتس رو با موفقیت گذروندم و در امتحانهای آزمایشی آیلتس (ماک) که توسط خود موسسه برگزار میشد اکثرا میتونستم نمره آیلتس ۷ در همه مهارتها رو بگیرم.

به توصیه موسسه برای آزمون آیلتس ثبت نام کردم و تونستم یک ماهه در آزمون شرکت کنم. بعد از دو هفته نتیجه امتحان رو گرفتم و همون چیزی که فکر میکردم اتفاق افتاد. نمره کل آیلتس و تمامی مهارتها به غیر از مهارت نوشتاری بالای ۷ بود.

روحیه ام رو از دست ندادم و دو بار دیگه هم امتحان دادم ولی باز هم برای مهارت نوشتاری به مشکل خوردم. می دونستم موفقیت من در پروسه مهاجرت به استرالیا به گرفتن نمره ۷ برای تمام مهارتهای آیلتس بستگی داره و بالطبع نگران هم بودم.

شرکت در آزمون پی تی ای به جای آیلتس

از طریق یکی از همکلاسیهای دوره زبان آیلتس که اتفاقا اون هم درگیر گرفتن نمره آیلتس ۷ در همه مهارتها بود، با امتحان پی تی ای آشنا شدم.

کسی رو به طور مستقیم نمیشناختم که در امتحان پی تی ای شرکت کرده باشه ولی از خیلیها شنیده بودم که چون تمامی مهارتهای امتحان توسط کامپیوتر صحیح میشن، نظر شخصی تصحیح کننده ها کمتر اعمال میشه و آدم دیگه نباید نگران خیلی از بی عدالتی هایی باشه که ممکنه در پروسه امتحانهای دیگه مثل آیلتس پیش بیاد.

تصمیم گرفتم این راه رو امتحان کنم و بعد از کلی جستجو و تحقیق، یک استاد پی تی ای رو که در ملبورن هم بود و از طریق اسکایپ تدریس میکرد پیدا کردم.

قرار شد ۱۰ جلسه آموزشی برای من برگزار کنه و فکر میکنم ۱۰ جلسه هم کافی بود چون بیشتر نیاز به یادگیری فنون امتحان داشتم و خیلی از پیش زمینه های دیگه رو با توجه به درس خوندن برای آیلتس داشتم.

بعد از اتمام ۱۰ جلسه، برای یک امتحان پی تی ای در استانبول ثبت نام کردم و در امتحانش شرکت کردم. خودم از امتحانم راضی نبودم و احتمال میدادم که ممکنه نتونم نتیجه رو بیارم ولی مزیت بزرگ پی تی ای این هست که در عرض ۲ روز نتیجه امتحان رو میده.

متاسفانه نتیجه هم برای من مثبت نبود . چون هنوز در استانبول بودم تصمیم گرفتم برای یک امتحان دیگه در فاصله چند روز بعد از اون ثبت نام کنم. امتحان رو دادم و نتیجه رو گرفتم. بالاخره پی تی ای ۶۵ (که معادل آیلتس ۷ هست) رو آوردم !

انتظار تا گرفتن جواب ویزای استرالیا

نتیجه نمره زبان رو برای موسسه مهاجرتی فرستادم و اونطور که متوجه شدم، حدود ۶ تا ۹ ماه دیگه احتمالا ویزام میومد.

در طول این مدت سعی کردم مهارت گفتاری زبانم رو بهتر کنم و شروع به یادگیری یک سری برنامه های تخصصی رشته خودم کردم که فکر کردم احتمالا در اونجا پرطرفدار هستند.

به سایتهای کاریابی میرفتم و سعی میکردم بفهمم چه چیزهایی از یک مهندس عمران میخوان و سعی کردم در طول این مدت رزومه خودم رو به روز کنم و تا اونجایی که میتونم شانس کار گرفتن خودم در اسرع وقت رو بالا ببرم. میدونستم که پیدا کردن کار تخصصی در اونجا بسیار رقابتی خواهد بود و افرادی رو میشناختم که با وجود رزومه خیلی خوب شغلی، ماهها طول کشید تا تونستند کار پیدا کنند.

گرفتن ویزا و خرید بلیط و رزرو محل اقامت استرالیا

بعد از ۸ ماه ویزام رو گرفتم و ۹ ماه فرصت داشتم وارد استرالیا بشم.

در عین اینکه خیلی خوشحال بودم، استرس هم داشتم چون واقعا نمیدونستم تجربه زندگی کردن در کشوری غیر از ایران چطور خواهد بود. شروع به تحقیق در مورد گرفتن بلیط کردم و پس از مقایسه قیمت بین چند شرکت هواپیمایی، از شرکت هواپیمایی قطر برای ملبورن بلیط گرفتم.

مشغول پیدا کردن جای زندگی هم بودم و اینطور که متوجه شدم، در استرالیا معمول هست که به خاطر هزینه های بالا، چند نفر یک خونه چند خوابه رو اجاره میکنند و هر کدوم یک اتاق رو برمیدارند و هزینه اجاره خانه رو هم تقسیم میکنند.

آدرس سایتهای مخصوص اجاره خانه رو از طریق اینترنت پیدا کردم ولی متاسفانه چون در استرالیا نبودم و امکان بازدید خانه رو نداشتم نتونستم از طریق سایت، خانه ای پیدا کنم. تصمیم گرفتم که یک هتل ارزان قیمت رو برای چند روز اول اقامت در استرالیا پیدا کنم و بعد از اون، در همون استرالیا دنبال جا بگردم و خونه پیدا کنم.

بالاخره در بهمن ۱۳۹۶ به استرالیا پرواز کردم و بعد از ۱۵ ساعت پرواز و ۷ ساعت ترانزیت در قطر، به ملبورن رسیدم.

هوا به شدت گرم بود و از شانس بد من، مثل اینکه همون روزی که من به ملبورن رسیدم،‌ گرمترین روز در اون سال بود و دما به حدود ۴۵ درجه رسیده بود. به غیر از گرمی هوا، خود ملبورن با تهران واقعا فرق داشت و به عنوان کسی که از جهان سوم به این شهر اومده واقعا همه چیز برام تازه بود.

به نظرم ملبورن به طور خارق العاده ای زیبا بود و نظم عجیبی هم در همه جای شهر و مخصوصا در رانندگی مردم میدیدم. تاکسی بعد از تقریبا نیم ساعت به متلی که رزرو کرده بودم رسید و من هم وسایلم رو در اتاقم گذاشتم و از اول از همه از شدت خستگی یک خواب حسابی کردم.

بعد از چند ساعت هم بیدار شدم و رفتم حسابی در شهر چرخیدم و کلی از حال و هوای کشور جدیدم لذت بردم!

پیدا کردن خانه و کار پس از مهاجرت به استرالیا

یکی دو روز بعد از رسیدنم شروع به جستجو برای پیدا کردن خونه کردم. از طریق سایتی به نام گامتری که سایت اصلی نیازمندیهای استرالیاست چند خونه رو بازدید یا به قول خودشون اینسپکت کردم و یک آپارتمان که حدود ۱۰ دقیقه با قطار با مرکز شهر فاصله داشت رو انتخاب کردم.

همخونم یک خانم استرالیایی بود که حسابدار یک شرکت حمل و نقل بود. خانم منظمی به نظر میرسید و چون در طول هفته ساعات طولانی کار میکرد بیشتر آخر هفته همدیگه رو میدیدیم.

بعد از اینکه خیالم از بابت پیدا کردن محل زندگی راحت شد، شروع به جستجو برای کار تخصصی رشته خودم کردم. خیلی دوست داشتم که ابتدا به ساکن در رشته تخصصی خودم کار کنم و مثل خیلی از مهاجرهای دیگر در استرالیا، دنبال کارهای متفرقه نروم.

حدود ۱ ماه از طریق سایت سیک که سایت اصلی کاریابی استرالیا هست دنبال کار گشتم و برای بیشتر از ۱۰۰ کار رزومه فرستادم. متاسفانه به جز یکی دو تا مصاحبه تلفنی کوتاه، موفقیت دیگه ای نصیبم نشد.

با توجه به بالا بودن مخارج و اینکه پولی که از ایران به عنوان پس انداز با خودم آورده بود محدود بود، تصمیم گرفتم تا پیدا کردن کار تخصصی، دنبال کار متفرقه هم برم و بتونم هم درآمدی کسب کنم و هم زبانم رو قویتر کنم.

پیدا کردن کار متفرقه در استرالیا

علیرغم اینکه فکر میکردم پیدا کردن کار غیر مرتبط باید آسون باشه، حدودا ۳ هفته طول کشید تا یک کار فروشندگی در یک سوپرمارکت به نام گالاکسی پیدا کردم.

در این ۳ هفته علاوه بر اینکه در سایتهای کاریابی دنبال کار میگشتم، خودم هم حضوری به فروشگاهها و رستورانها میرفتم و رزومه ام رو میدادم و آخر سر هم به واسطه همین کارم، کار پیدا کردم.

حقوقم با اینکه مربوط به کاری غیر مرتبط بود، با حقوقی که در ایران به عنوان یک مهندس دریافت میکردم قابل مقایسه نبود. البته مخارج هم در استرالیا به مراتب بالاتر از ایران هستند ولی باز هم فکر میکنم کیفیت زندگی در کل حتی با یک شغل ساده در استرالیا بالاتر از شغل تخصصیم در ایران بود.

خلاصه شروع به کار کردن در سوپر مارکت کردم و حدود ۲۰ ساعت در هفته شیفت میگرفتم. از مقدار کار کردنم راضی بودم چون هم پولی که در میاوردم برای گذران زندگیم کافی بود و هم اینکه همچنان وقت داشتم برای کار تخصصی خودم اقدام کنم و رزومه بفرستم.

حدود ۴ ماه در سوپرمارکت کار کردم و فکر میکنم خیلی برام سودمند بود چون مهارت انگلیسی محاوره ای من رو خیلی بهتر کرد.

پیدا کردن کار مهندسی عمران در ملبورن و اشتغال به کار تا به امروز

بعد از ۵ ماه جستجو، بالاخره یک شرکت مهندسین مشاور بعد از سه وقت مصاحبه (یک مصاحبه تلفنی و دو مصاحبه حضوری) به من چراغ سبز نشون داد و قرار شد برای ۳ ماه به صورت امتحانی شروع به کار کنم.

البته داشتن این دوره امتحانی در استرالیا برای شروع به کار مرسوم هست و معمولا هم اگر مشکل خاصی در این دوره پیش نیاد، استخدام رسمی انجام میشه. خدا رو شکر از من هم راضی بودند و بعد از ۳ ماه به طور رسمی استخدام شدم.

حقوقم رو هم ۰۰۰ ۷۰ دلار در سال در نظر گرفتند که البته برای مهندسین عمران در استرالیا حقوق نسبتا کمی هست ولی برای شروع کار واقعا راضی بودم.

تا به امروز که این نوشته رو مینویسم (آگوست ۲۰۱۷) در این شرکت مشغول به کار هستم و از تصمیم خودم برای مهاجرت به استرالیا راضی هستم.

خیلی اوقات احساس تنهایی میکنم ولی به غیر از اون، از کیفیت زندگیم در اینجا رضایت کامل دارم. طبق برنامه ریزی هایی که کردم میتونم در عرض چند سال آینده یک خونه به صورت قسطی خریداری کنم و از حیث مالی خیالم از آینده راحت هست.

البته خیلی از دوستانم که با همسرشون به استرالیا مهاجرت کردند احساس تنهایی من رو نداشتد به خاطر همین شاید بشه گفت مهاجرت به همراه خانواده اون مشکل رو هم حل میکنه.

به طور خلاصه و برای جمع بندی، از کیفیت زندگیم در استرالیا راضی هستم و اگر زمان به عقب برمیگشت، باز هم تصمیمم برای مهاجرت به استرالیا مثبت بود.

البته خیلی از افراد رو هم میشناسم که اینجا هستند و دایما دارن از دوری وطن مینالند ولی نمیدونم با این وجود اگر واقعا انقدر ناراضی هستند، چرا به ایران برنمیگردند؟!

لازم میدونم که از جناب امیرشاهی هم برای تمام راهنمائی هاشون تشکر کنم. بدون کمک ایشون و همکاران متعهدشون, زندگی من با الان خیلی فرق داشت.

میلاد ۲۹ ساله تصمیم گرفت ایران را ترک کند تا از طریق ویزای کاری به استرالیا مهاجرت کند. میلاد به واسطه حضور برادرش در استرالیا قبلا با ویزای توریستی به این کشور سفر کرده بود و از نزدیک استرالیا را دیده بود. با توجه به اینکه پروسه مهاجرت کاری بدون داشتن کارفرما کمی طولانی است، ترجیح او پیدا کردن کارفرما در استرالیا و گرفتن اقامت از طریق پیدا کردن کار در این کشور بود. با داشتن مدرک تحصیلی مهندسی کامپیوتر و ۵ سال سابقه کاری حرفه ای در بخش ارتباطات در ایران، بالاخره یک اسپانسر کاری در سیدنی برایش پیدا شد.

او توصیه های خود را در ارتباط با پیدا کردن یک کار حرفه ای در استرالیا برای کسانی که به این کشور مهاجرت میکنند، در این متن بیان کرده است:

در ابتدا فکر می کردم که میتونم در شغلی همانند شغلی که در ایران داشتم، سریع مشغول به کار بشم. اما متوجه شدم که علیرغم داشتن یک رزومه ی مناسب، سطح خوب زبان انگلیسی و سابقه کاری مرتبط با رشته ام، پیدا کردن کار سخت تر از چیزی بود که فکرش رو میکردم.

با اینکه به درخواست های کاری من که از ایران میفرستادم پاسخ داده میشد، ولی هر زمان که تقاضای مصاحبه از طریق اسکایپ میکردم، با وجود پیگیری های مداوم از طریق ایمیل، رد میشد. مطمئن شدم که باید در استرالیا باشم تا این کار انجام بشه. از طریق برادرم در استرالیا درخواست ویزای توریستی دادم که خوشبختانه نتیجه اش هم مثبت بود. برای یک دوره سه ماهه به استرالیا سفر کردم.

با حضور فیزیکی در استرالیا، پیدا کردن کار برام خیلی راحت تر شد. تعدادی فرصت شغلی داشتم، اما عامل تعیین کننده این هست که شما تجربه ی حرفه ای در زمینه کاری خودتون در کشورتون داشته باشید. علاوه بر این، بهتر هست که قبلا در استرالیا کار کرده باشید، حتی اگر در ارتباط با کار تخصصی شما نبوده باشه. کارفرماها معمولا در مورد مشخصات کارفرما یا مدیر قبلی سوال می کنن.

– توصیه شما برای روش مفید پیدا کردن کار در استرالیا چیه؟

برای پیدا کردن یک شغل حرفه ای در استرالیا باید یک رزومه منطبق با استانداردهای استرالیا درست کنید. البته باز هم کمی شانس برای پیدا کردن سریع کار لازم دارید.

وبسایت های جستجوی شغلی مثل Seek , Indeed  و LinkedIn Jobs  کمک زیادی به من کردند. آگهی های شغلی این وب سایتها دو نوع هستند. یا به طور مستقیم از طرف خود کارفرما و یا از طرف آژانسهای کاریابی.

برای آگهی هایی که خود کارفرما به طور مستقیم میده، شما رزومه تان رو برای یک فرد در خود شرکت کارفرما میفرستید. برای شرکتهای بزرگ، معمولا آگهی لینکی داره که شما رو به وبسایت رسمی شرکت می بره و از شما می خواد یک پروفایل درست کنید و درخواست کارتون رو بفرستید. من به شخصه هیچوقت این راه زمان بر رو انتخاب نکردم . رقابت خیلی زیاده برای این شرکتها هست.

حالت دوم، استفاده از یک آژانس کاریابی هست. اکثر آگهی های شغلی استرالیا توسط آژانسهای کاریابی منتشر میشن. به نظر من، این حالت ایده آله چون شما مشخصاتتون رو در پایگاه داده شرکت کاریابی وارد می کنید و منطبق با توانایی های شما، به شرکت هایی که درخواست نیروی کار در این زمینه دارند، معرفی می شین.

من شخصا بازخورد مثبتی از این شرکت های کاریابی می گرفتم. همه ی آنها با هدف استخدام شما در یک شرکت و دریافت کمیسیون، با هم در رقابت هستند و معمولا با شما برای گرفتن حقوق بهتر و داشتن قرارداد بلندمدت، مذاکره می کنند.برای به حداکثر رساندن پاسخ های مثبت، من برای چندین پست شغلی درخواست دادم.

البته در این حالت، ممکنه سررشته کار رو از دست بدید. من یک فایل اکسل از تمام موقعیت های شغلی آگهی ها، تاریخ درخواست ها و ایمیل های یادآوری درست کردم.

علاوه بر این، با افرادی که پروفایل آنها در وبسایت LinkedIn برایم جالب بود، تماس گرفتم. این کار به من کمک کرد که از مردم به طور مستقیم در مورد شرکت ها بپرسم و یاد بگیرم .

با عزم راسخ و اندکی خوش شانسی، صد در صد موفق میشین!

مصاحبه موفق

هیچ دستورالعملی برای مصاحبه وجود نداره! اگر انگلیسی زبان اول شما نیست، انجام یک مصاحبه شغلی به زبان انگلیسی قطعا آسان نخواهد بود. قبل از مصاحبه نگاهی به لغات تخصصی رشته تون بندازید.

این دو سوال معمولا در یک مصاحبه برای کار اولتون در استرالیا پرسیده میشن:

چرا کشور خودتون رو ترک کردید؟

چطور استرالیا رو انتخاب کردید؟

به طور کلی، مصاحبه های کاری در استرالیا نسبت به بقیه کشورها خیلی رسمی نیستن. در حالی که در اغلب کشور های اروپایی، تمرکز اصلی روی تحصیلات و مدرک هست، منابع انسانی در استرالیا تاکید بیشتری روی شخصیت افراد دارند. البته معمولا در مصاحبه یکسره سر اصل داستان میرن. سوالات زیادی در مورد شخصیت و تجارب حرفه ای تون می پرسن تا هر چه بیشتر در موردتون بدونند. یک مصاحبه کاری عادی در استرالیا به طور متوسط حدود نیم ساعت تا یک ساعت زمان میبره.

اشتغال در یک شرکت استرالیایی

برنامه های کاری در شرکتها بسیار منظم هستند. استرالیایی ها معمولا دفتر را حداکثر ساعت ۵:۳۰ بعد از ظهر ترک می کنند و کم هم اتفاق میفته که اضافه کاری کنند. خیلی از شرکتها هر چند وقت یکبار بعد از زمان کاری برنامه های گروهی ترتیب میدن مثل رفتن به رستوران و غیره. فکر میکنم شرکت کردن در این برنامه ها برای اخت شدن با استرالیایی ها میتونه خیلی مفید باشه.

مهاجرت کاری به استرالیا و امتیازبندی ویزای کار – ویزای ۱۸۹، ۱۹۰و ۴۹۱